استفاده از روکش بتنی و یا فولادی:
با استفاده از روکش بتنی و یا فولادی، مقاومت فشاری، برشی قطعات بتنی(ستون ها، دیوارها، دال ها و تیرها) افزایش یافته و به دنبال آن – به علت تامین محصور شدگی بیشتر – منجر به افزایش شکل پذیری و پیوستگی بتن و آرماتور میشود. با استفاده از این روش ظرفیت برشی، فشاری و در نتیجه ظرفیت باربری نهایی در برابر نیروهای جانبی و ثقلی افزایش مییابد.
مقاوم سازی به روش پس کشیدگی یا پیش تنیدگی:
برای برطرف کردن ضعف بتن در برابر کشش از این روش استفاده می شود. از تاندونهای پیشتنیده (عموماً کابلهای فولادی کششی)، برای ایجاد بارهای مقاوم استفاده میشود. این بارهای مقاوم، با ایجاد تنش فشاری، سبب به وجود آمدن تعادل با تنش کششی شده که این تنشهای کششی نیز در هنگام وارد آمدن بار خمشی در یک عضو فشاری بتنی ظاهر میشوند. این فرایند به وسیله رشته های فولادی، غلاف و ... انجام شده و به ابزاری خاص نیاز دارد.
الحاق دیوار برشی:
اجرای دیوار برشی سختی سازه را افزایش داده و علاوه بر بالا بردن ظرفیت تحمل بارهای ثقلی، ظرفیت تحمل بارهای جانبی ناشی از زلزله را نیز افزایش می دهد.
افزودن بادبند:
اجرای بادبند باعث افزایش سختی، کاهش نیاز به شکل پذیری و افزایش مقاومت برشی سیستم می شود. در این روش اغلب از سیستم های مهاربندی همگرا استفاده می شود و مهاربندی واگرا به دلیل پر هزینه بودن و مشکلات موجود در اجرا و تأمین جزییات تیر پیوند از لحاظ اقتصادی مقرون به صرفه نمی باشد.
شاتکریت بتنی دیوار:
برخی از دیوارها – اعم از بتنی یا بنایی – در اثر افزایش بار وارده نیاز به تقویت و افزایش ظرفیت باربری دارند. بدین منظور شبکه ای از میلگرد با رعایت نکات اجرایی بر روی دیوار قرار گرفته و سپس با استفاده از دستگاه شاتکریت عملیات بتن پاشی صورت می گیرد. این پوشش بتنی مقاومت و شکل پذیری کل مجموعه دیوار را افزایش داده و منجر به افزایش ظرفیت باربری آن می گردد.
استفاده از ورق های فولادی:
با استفاده از ورق های فولادی خیز سازه کنترل شده و سختی و مقاومت کف ها و سقف های بتنی بالا می رود. این ورق ها باید به صورت اصولی به سقف متصل و مهار شوند تا بتوانند عملکرد بهتری در برابر نیروی زلزله و انتقال بار داشته باشند.
منبع وب سایت وریاماتاک